De drinkende aap

Voorwoord : waar ik „aap” zeg en waar je een „aap” ziet, bedoel ik onze gemeenschappelijke voorouder. Darwin rules ;-)

Enkele van mijn vrienden reageerden op mijn vorige blog met de reactie, dat ik lekker aan het filosoferen was. Nu doe ik dat inderdaad graag, dus ik ga even een stukje dieper in op het verschijnsel drugs, zoals ik alle geestverruimende middelen onder één noemer schaar

Ik heb in mijn leven veel na kunnen denken in een aangeschoten of min of meer beschonken toestand. Ik zie dat als een vorm van mediteren of half wakker dromen.
Vroeger zette ik, als ik uit het café kwam, een cd op en luisterde snoeihard op mijn koptelefoon naar het liefst keiharde Metal en Rock, maar ook Leonard Cohen en alles wat er tussenin zit.
Tegenwoordig gaat meteen bij thuiskomst de computer aan. Dan luister ik naar YouTube filmpjes. Ja, luister, want ik geniet het liefs met mijn ogen dicht van mooie muziek.

Met mijn ogen dicht, dus en de versterker op 12 komen er allerlei gedachten aan mij voorbij, bijvoorbeeld mooie herinneringen, maar ook zaken waar ik spijt van heb. “Wat heb ik X verkeerd behandeld!”; “Wat heb ik Y al lang niet meer gezien”; “Gaat het eigenlijk wel goed met mijn ouders, mijn broers?”; “Ben ik wel geschikt voor mijn werk?”
Met een biertje en een sigaretje bij de hand zet ik alles rustig op een rijtje en vraag mij van alles af. Moet een mens daar alcohol voor gebruiken? Of lekker high voor zijn?
Ik denk van wel

Ik hoor mensen al zeggen, je kunt ook zonder drugs filosoferen. Ja, dat geloof ik wel. Yoga, Boedhistische meditatie, een natuurwandeling…(ik heb dat nog allemaal gedaan ook :-)
Maar voor mij is alcohol drinken DE methode. Mijn gevoel werkt dan full up. Contacten leggen gaat gemakkelijker en ik voel veel beter aan, wat anderen bezig houdt. Zo sprak ik een keer een wildvreemde vrouw in Taveerne de Mol, die haar man verloren was. Hij had zelfmoord gepleegd. Ze vond ons gesprek bij een biertje veel nuttiger dan de 10 dure gesprekken, die ze met een psychiater over dit onderwerp had gevoerd. Ik weet zeker, dat ik het er nuchter nooit zo goed vanaf had gebracht. Ik was trots op mezelf en blij, dat ik haar een beetje had kunnen helpen

Mijn theorie is, dat mensen door de evolutie heen nog steeds niet helemaal geestelijk aangepast zijn aan hun eigen bewustzijn. Ons moderne leven kent veel verantwoordelijkheden, plichten en onthoudingen. Met ons nuchtere hoofd zorgen we voor onze kinderen, verdienen ons salaris en blijven we met onze handen af van alles, dat ons uitdaagt om aan te raken, te strelen of te stelen.
Binnen in ons zit nog die voorouder, die gedachtenloos in bomen klom, hier en daar een banaantje at en op zijn tijd probleemloos even aan sex deed. Wat een ongecompliceerd bestaan moet dat zijn geweest!
No drugs needed here!

De crux : ons brein is gedeeltelijk nog steeds zo (primitief) geprogrammeerd, maar onze zelfgefabriceerde culturele en religieuze regels temperen onze natuurlijke driften en verbieden ons heel veel, Teveel eigenlijk.
Wat leerden we op school? De eerste holbewoners vonden (meteen al) het bierbrouwen uit, zodra ze konden nadenken, haha. First things first!

Drugs brengen uitkomst! Onze hersenen ondergaan een (gelukkig meestal tijdelijke) herprogrammering, die gebieden in onze grijze massa openstellen, die door normbesef doorgaans verboden of verwaarloosd terrein zijn.
Het is dus heerlijk…weer even zijn zoals een aap. Samen zorgeloos drinken. Geldzorgen worden vergeten. Het aanraken van het meisje is ineens geen probleem meer. Heimelijke wensen komen gewoon boven tafel. En stomme opmerkingen worden lachend afgedaan.
Gelijkgestemde geesten hebben dieper contact met elkaar en gevoel gaat de boventoon voeren. Reacties krijgen dan meer gelijkenissen met dierengedrag, impulsief en intuïtief. Schaamte, verlegenheid en onzekerheid? Dieren hebben er geen last van. Maar wij mensen zijn de enige soort met een moraal.
"Dit is goed en dat is fout; houd je er aan!" We try hard, but life’s not easy for the bipedal ape in his social jungle, hahaha

Ik heb niet elke dag alcohol nodig, gelukkig niet. Ik drink de hele week niet en in het weekend ga ik een avond tot het gaatje. 1 keer per week wil ik even het beest loslaten en die andere kanten van mijn ziel een kans geven zich te uiten en te ontwikkelen

So far niet veel aan de hand, denk ik. Jammer alleen, dat teveel toverdrank niet goed is voor het fysieke deel van de mens. Ikzelf wordt er te dik van, rook veel teveel in de kroeg en uiteindelijk heb ik suikerziekte gekregen

Het liefst zou ik nu voorgoed het bierviltje aan de tapkraan hangen, maar ik weet dat dat ik een leven zonder drugs saai vind.
Echt? Saai? Ja!

Voor de goede orde, ik heb nooit echte drugs gebruikt zoals wiet, hash of zwaardere spullen. Nu ja, nooit…ik ben wel eens lekker high geweest, maar dat is nooit mijn hobby geworden

Alles, wat ik hier schrijf, zal voor de meeste lezers van mijn blogs geen openbaring zijn. Maar mijn eindvraag is : wat moet een mens doen om af en toe geestelijk uit de band te kunnen springen zonder het gebruik van geestverruimende(!) middelen? Onlangs heb ik 15 maanden geen spat gedronken, ik kan het drinken best wel laten, maar Wodan(*), wat vind ik dat af en toe een gemis. I need my kicks…
Oh ja, sporten brengt bij mensen (en dieren) dezelfde opwekkende stoffen (dopamines *) in de hersenen als drugs, maar ja, daar heb ik nu weer niets mee :-)

Misschien moet ik maar een voorbeeld nemen aan mijn broer Guus, die nog nooit iets gebruikt heeft. Geen drank, geen sigaretten en geen drugs. Alcoholisme is vast niet erfelijk maar persoonlijk bepaald.
Net als snoepen, nietwaar broer? :-)

Willem kroon, 16 februari 2011

* Links :
Dopamine
Wodan

Was ik maar een Bonobo!

Verantwoording :

Dit is geen lofzang op drugs, integendeel, maar ik vind, dat er in gesprekken over deze zaken de nadruk tegenwoordig wel heel zwaar ligt op de negatieve kanten. Als er enkel de welbekende nadelen bestonden, zou niemand er aan beginnen. Zelfs heroine moet wel erg lekker zijn en zal voldoen aan een diep menselijke behoefte, maar dat hoor je nooit. Door dit te ontkennen zal het wederzijds begrip niet toenemen en wordt elkaar helpen bij verslavingen bemoeilijkt

“Geef de schuld maar aan je hersenen”? Nee, we hebben onze verantwoordelijkheden, maar we zijn ook allemaal een product van eeuwenoude ontwikkelingen, die je niet zomaar weg kunt wuiven. We have to deal wit that

-

(met dank aan de Duitse band KraftWerk, die me tijdens het schrijven inspireerde…snoeihard en nuchter, ja haha)

Naar de kroeg

Bij mij thuis werd er niet gedronken
Leuk werkwoord, "drinken". In het algemeen wordt er het nuttigen van alcohol mee bedoeld. “Ik drink” betekent bijvoorbeeld nooit “Ik drink melk”, haha

Mijn sportieve vader dronk hoogstens op een verjaardag een bruin biertje, dat in het algemeen als een “vrouwenbiertje” werd beschouwd. Dat gebeurde dus hoogstens twee maal per jaar. Ik kan me geen beeld voorstellen van mijn vader in de kroeg met een pilsje.
Overigens heb ik dat vroeger wel eens gemist. Er was een tijd, dat ik oudere mannen opzocht in het café, omdat ik voor het eerst gesprekken met volwassenen wilde voeren. Misschien was dat in mijn jaren “des onderscheids” :-) Als twintiger ging ik het leven steeds meer vanuit het perspectief van mijn ouders bekijken. Maar ik loop vooruit op de zaken…

Mijn moeder dronk niets, maar als mijn ouders terugkwamen van hun jaarlijkse busreis naar het gezellige Oostenrijk, dan nam mijn moeder wel eens een wit wijntje bij het eten. Frivool riep ze dan : “Hebben we geen lekker drankje bij de kip”? Dat duurde een paar weken en dan was ze het weer vergeten

Ik kom dus uit een nuchter nest

Als puber hield ik hele redevoeringen in mijn hoofd, in mijn bed. Jammer, dacht ik dan heel ijdel; jammer, dat niemand ooit deze prachtige teksten zal horen.
Totdat…ik bij een afscheidsborreltje met collega’s in café Hof van Holland de vanzelfsprekende vraag kreeg : “Willem biertje”? Terwijl ik nog nooit nagedacht had over alcohol, zei ik zo gewoon mogelijk langs mijn neus weg : “Ja, lekker”…Je bent 17, verlegen en wat weet je van het leven?

Het tweede en laatste biertje sloeg ik ook niet af en toen ik de treden van het kleine trapje van het huidige restaurant Floris afliep, voelde ik voor het eerst de betoverende werking van bier!

Ik herinner me, dat ik in de Hellingstraat liep en de hele wereld ineens een stuk mooier vond. Later leerde ik, dat er veel mensen zijn, die hun eerste biertje niet lekker vinden en de tijdelijk veranderde werking van hun hersenen niet meteen kunnen waarderen. Nou, ik wel!

Eigenlijk voelde ik meteen al, dat het niet uitmaakt hoeveel je gedronken hebt. Wanneer je aangeschoten bent, moet je stoppen om het, in ieder geval voor een ander, leuk te houden. Maar als ik eerlijk ben, heb ik die kennis nooit in praktijk kunnen brengen…

Mijn vrienden gingen al jarenlang naar de POC in Weesp om te drinken en om naar meisjes en popgroepen te kijken. Dat wilde ik ook. Met „biermoed” durfde ik eindelijk naar binnen en was ik niet meer bang om weer door Weespers in elkaar gemept te worden, zoals jaren daarvoor. En ik sloeg gelijk door. Ik werd elk weekend dronken tot groot verdriet van mijn toenmalige vriendin, die mij onder curatele stelde. Willem “onder de plak” mocht niet meer stappen van haar. Dit duurde ongeveer een jaar en nadat ik mijn relatie (niet alleen om die reden ;-) uitgemaakt had, was de beer voorgoed los.
Letterlijk en figuurlijk.
Vanaf dat moment kon ik al mijn “redevoeringen” in levende lijve tegen mijn vrienden houden. De verlegenheid voorbij, had ik nu het hoogste woord. Leve de drank :-)

Op de PhilipsSchool al (1973) kreeg ik de opdracht om een werkstuk te schrijven over alcoholisme. Ik had me behoorlijk misdragen op het schoolkamp en voorgoed naam gemaakt. Het was in die tijd, dat ik voor het eerst het begrip “escalatie” leerde kennen. Ik was dus al vroeg gewaarschuwd

Ik kan nu bogen op bijna 40 jaar kroegtijgerschap. Niet een verdienste, waar je een lintje voor kunt krijgen, ben ik bang, haha, jammer
Op mijn 20e ging ik ook nog roken en sindsdien ben ik een liefhebber van goede gesprekken en ontmoetingen in het café, met veel bier en veel sigaretten. En ik vind de wereld op dat moment nog steeds een stuk mooier. Heerlijk

Maar nu ik ouder ben is deze levenswijze niet meer vanzelfsprekend…
…wordt vervolgd,

Uitspraak van Simon Carmiggelt ;-)

Willem Kroon, 15 februari, 2011

Intro

Op dit blog wil ik iets vertellen over mijn leven in het cafe

Vanaf mijn 17e jaar drink ik biertjes en sinds die tijd ben ik een „ander" mens geworden

Nu ik 56 ben, besef ik, dat er weer iets moet veranderen aan mijn levenswijze

…Overpeinzingen van een ouder wordende KroegTijger… :-)